Hoe zet je iemand in zijn kracht?

Elke manager, bedrijfsleider, directeur kent het probleem: hoe zet je de juiste mensen op de juiste plek. Hoe laat je iedereen optimaal presteren. Slapeloze nachten kun je er van hebben! Maar als het dan lukt en de trein soepeltjes rijdt, is het overdag fijn werken en ’s nachts goed slapen.

Ik heb een treffend voorbeeld van hoe je iemand in zijn kracht zet en bovendien ook zijn omgeving daar bewust van laat worden. Mij werd gevraagd een training te geven aan een team van een middelgroot productiebedrijf met als doel om de sfeer binnen de groep te verbeteren.

Een medewerker stond buiten de groep

Hun werkdag begon dagelijks om half negen en één van hen presteerde het om elke dag te laat op het werk te verschijnen. Hoe ze ook probeerden hem op tijd op zijn werk te krijgen, het lukte niet. Hij wilde ook niet met collega’s carpoolen.

Tijdens de training viel hij meteen op en was daarom voor mij als coach een interessant persoon. Ik besloot hem geen extra aandacht te geven. Iedereen krijgt evenveel aandacht en als coach moet je laten gebeuren wat er gebeurt, zodat je daarop kunt reflecteren. Ik bleef hem vooral observeren.

De bewuste medewerker stond consequent op drie meter afstand van de groep. Hij wilde zich niet in de groep mengen. Toen ik vroeg waarom, zei hij dat hij niks met communicatie had. Hij wist niet hoe hij moest communiceren, vond zichzelf er niet goed in en bleef daarom maar liever op een afstand. Terwijl zijn collega’s zeiden dat, wanneer ze af en toe eens tijdens lunchtijd samen waren, ze hem ontzettend grappig vonden. Zonder dat hij het zelf wist, vond iedereen hem grappig en aardig. Daarom was ik ook erg nieuwsgierig hoe het paard in onze training op hem ging reageren.

Fascinerend om te zien

Toen hij met het paard in de ring stond, bleef hij uiteraard op een bepaalde veilige afstand staan. Het bijzondere was dat het paard naar hem toe ging en zelfs fysiek tegen hem aan ging staan. Dat was fascinerend om te zien. Toen hij vervolgens een rondje door de ring liep, liep het paard hem keurig achterna. Het liep zelfs met de neus op zijn schouder met hem mee. De anderen van de groep was het niet gelukt het paard hen zo te laten volgen.

Bewust worden van je communicatie

Het werd op een bepaald moment zelfs een soort dans. Er ontstond een hele mooie wisselwerking tussen hen. Hij leerde vertrouwen dat het wel goed zou komen. Voorheen vond hij contact met anderen maken spannend. Nu hij enerzijds van zijn collega’s hoorde dat ze hem grappig vonden en hij bovendien zo goed overweg kon met het paard, merkte hij dat hij meer kon dan hij dacht. Dat ook hij kon communiceren met anderen en deelgenoot van een groep kon zijn. Hij kon dit dus wel, maar was zich hiervan nooit bewust geweest.

Én hij merkte: als ik mij een beetje aanpas aan de mensen in mijn omgeving, krijg ik interactie en input terug. Zijn collega’s gaven daarna ook aan dat dit de manier was waarop zij hem graag zagen. Zij wilden graag met hem omgaan als hij hen de gelegenheid zou geven.

Omgaan met een ‘lastige’ medewerker

De medewerker was bij eerdere bedrijven waar hij had gewerkt altijd gewend dat mensen het lastig vonden met hem om te gaan. Hij was van nature kritisch op alles wat om hem heen gebeurde en dat werd niet altijd op prijs gesteld. (Niet iedereen kan met een criticus omgaan.) Terwijl zijn huidige collega’s het juist leuk vonden. Hij was zich hier niet bewust van en trok zich als technische man terug in zijn technische ruimte. Dat hoefde dus nu niet meer.

Dat was fijn voor hem én fijn voor het team. Bijkomend voordeel is ook nog eens dat door de verbeterde sfeer in het team het team an sich ook beter ging presteren. Een betere sfeer op de werkvloer leidt bovendien tot minder ziekteverzuim. Tevreden medewerkers zijn het visitekaartje van een bedrijf richting de klanten. Klanten komen graag terug bij een bedrijf waar ze zien dat de medewerkers het goed naar hun zin hebben en een goede sfeer heerst.

Elke organisatie heeft een criticus nodig

Deze man was altijd de criticus, de ‘mismatcher’. Toen hij merkte dat hij bij dit bedrijf wel op waarde werd geschat, voelde hij zich eindelijk thuis, eindelijk gehoord. Hij was niet langer de ‘pain in the ass’ van een organisatie. Sowieso, elke organisatie heeft mensen zoals hij nodig. Mensen die vragen durven te stellen als ‘wat als’ en ‘wat dan’ en die naar potentiële valkuilen in de bedrijfsvoering kijken waar anderen gemakshalve vaak niet aan denken of naar (durven) kijken.

Hij leerde bovendien dat zijn rol wel degelijk een functie heeft binnen het bedrijf. Hij leerde zijn rol, en daarmee zichzelf, waarderen. En wat misschien nog wel mooier was: hij kwam dichterbij de groep. Meteen na onze training gebeurde dat al, hij hoorde er echt bij.

Dat soort momenten, dergelijke eyeopeners, zijn geweldig om mee te maken. Super om te zien wat zo’n training, met behulp van een paard als spiegel, kan doen. Het draagt werkelijk bij aan het welzijn en welbevinden van mensen. Want jezelf prettig voelen op je werk is ontzettend belangrijk. Je spendeert er zo ongeveer acht uur per dag. Als je het dan niet naar je zin hebt is het erg lastig.

Mensen in hun kracht zetten

Het is fijn dat we met onze trainingen mensen in hun kracht kunnen zetten. Met als bijkomende prettige factor dat bij zulke teamtrainingen ook meteen de collega’s de kracht van die persoon ervaren. Je leert elkaar tijdens zo’n training op een andere manier kennen dan tijdens de dagelijkse werkroutine en dat werkt absoluut verhelderend. Voor iedereen.
De manager, in dit geval de vestigingsdirecteur, kon weer rustig slapen. Zijn medewerkers waren weer een groep geworden, met oog voor elkaars capaciteiten en kwaliteiten. Het werkproces verliep daardoor gestroomlijnder. De medewerkers waren tevreden en scoorden ook nog eens hoger in hun klanttevredenheidsonderzoeken.