Kan jij ook oordeelloos communiceren?
De hele dag door zijn we aan het oordelen. We oordelen op wat we op de radio horen, wat we op tv zien en in onze naaste omgeving oordelen we over anderen. Ja, zelf doe ik dit natuurlijk ook. Alleen is mijn vraag: “Is dit wel altijd goed en handig?” Voordat ik ga oordelen of dit goed of niet goed is, eerst het volgende. Eigenlijk is het heel normaal dat we oordelen en we hebben het van nature mee gekregen. Als we naar ons primitieve bestaan terug kijken, moesten we altijd snel kunnen beslissen in geval van een aanval van een jachtdier op ons of van een vijand. Op afstand kun je al beoordelen of iemand een positieve houding heeft of juist een slechte.
We oordelen allemaal
Zelf oordeel ik natuurlijk ook. Bijvoorbeeld over de politiek, wat ze wel goed en wat ze niet goed doen. Maar natuurlijk ook veel dichter bij. Ik oordeel over mijn ex of mijn huidige vriendin en zelfs over mijn kinderen. En wat te denken van het grootste oordeel, namelijk over mij zelf. Ik oordeel over dat bepaalde dingen me niet lukken of dat ik het zelfs niet leuk vind. Een groot oordeel over mezelf? Hm.. Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet gezellig in mijn eigen huis, waar ik woon met mijn kinderen. Het is zeer basic, eigenlijk wel saai en niet heel netjes. Nee, geen grote chaos hoor zoals je op tv ziet in dat soort programma’s als “Mijn leven in puin”. Maar toch. Eigenlijk vind ik dat ik toch 3 x per week kan stofzuigen, omdat ik een poes heb en kinderen die het nodige aan stof, vuil en zand mee naar binnen brengen. Mijn administratie ligt altijd op de keukentafel. Mijn bureau is niet altijd opgeruimd en ook de keuken kan soms rommelig zijn. De zithoek, bij de bank, is nog het meest opgeruimd, maar daar vind ik het niet gezellig. Tsja, zo krijg je een beetje een beeld van mijn situatie. Nou, en hier heb ik dus een flink oordeel over mezelf.
Heeft oordelen zin?
Maar helpt het mij door te oordelen? In sommige gevallen ja. Maar in veel gevallen juist weer niet. Door te oordelen hebben we een mening en is ons beeld van iemand of van jezelf gekleurd dan is dit lastig om weer bij te stellen. Daarom wil ik je uitdagen eens bewust zonder oordeel naar je collega, partner of leidinggevende te kijken. Waarom doet hij/zij zoals hij of zij het doet? Waarom heeft deze persoon dit gedrag? Van nature? Of aangeleerd door te overleven in de situatie waarin hij of zij verkeerd? Mensen doen soms dingen die inderdaad een negatief effect op ons hebben, waardoor we in een oordeel schieten. Maar als we op een situatie in gaan zoemen en zo’n persoon gaan bevragen waarom hij of zij zo doet en je hebt het vertrouwen van die persoon, dan kan het wel eens zo zijn dat deze persoon zo helemaal niet wil reageren maar daar redenen voor heeft. Angst? Overlevingsdrang? Niet goed genoeg voelen? En mogelijk nog zo veel meer redenen. Als we nu naar zo’n persoon gaan luisteren kan het wel eens zijn dat ideeën en gedachten redelijk dicht bij die van jou liggen. Maar omdat je bij voorbaat al een oordeel had, is dit nooit helder geworden en dus een gemiste kans.
Hoe zit het met jouw oordelen?
Ik heb 2 vragen aan jou?
- Over wie heb jij snel een oordeel?
- Wat zegt dit oordeel over jou?
Geef jouw reactie in onderstaand commentaarveld.
Comment Section
6 reacties op “Ik oordeel, jij oordeelt, wij oordelen!”
Door Ingeborg op 9 februari 2012
Ik heb gauw een oordeel over mensen die allochtonen discrimineren.
Dat zegt over mij, vind ik, dat ik door mijn ervaringen een iets genuanceerder beeld heb van allochtonen wat mij verrijkt. Zo zie ik er althans tegenaan.
Door ferdinand Aukes op 9 februari 2012
@Ingeborg, betekent dat jij net zo hard oordeelt als die mensen die allochtonen discrimineren. Zonder oordeel om over na te denken.
Door Dorien op 9 februari 2012
Over wie heb ik snel een oordeel? Nou, over wie eigenlijk niet… en juist dat stoort me dan weer en zorgt er voor dat ik weer oordeel over mezelf. Ik vind het heel vervelend dat mensen over mij oordelen en me geen kans geven te laten zien dat het mijn manier is en voor mij goed voelt, en wees eens eerlijk: ik weet zeker dat ik daar niet alleen in sta.
En toch doe ik het zelf ook, ik oordeel ook over anderen zonder echt stil te staan bij zijn/haar motief voor een bepaalde actie, of voor bepaald gedrag. Ik zie het motief niet en wil het vooral ook niet zien…
En als ik dan kijk naar de mensen waarover ik de meeste oordelen heb, mijn ouders, dan blijkt iedere keer weer dat juist de dingen waar ik zo’n streng oordeel over heb, de dingen zijn die ik ook zo erg in mezelf herken. De dingen waarvan ik altijd gezegd heb dat ik ze héél anders ging doen… wat dus alweer niet gelukt is… en wat doe ik dan, ja hoor, ik veroordeel mezelf. En doe bij mezelf wat ik dus zo verafschuw als andere mensen het bij mij doen…
Een reden te meer om er weer eens bij stil te staan, bij dat oordelen en veroordelen, en om hopelijk weer wat milder te oordelen over anderen en over mezelf.
Door ferdinand Aukes op 9 februari 2012
Het lastige hiervan Dorien is dat je dus continu je zelf veroordeeld. En dat je in de ander je eigen tekortkomingen ziet. Wellicht een idee om nader naar die tekortkomingen te kijken en te accepteren dat iedereen tekortkomingen heeft en jij dus ook . Het is zelfs prettig dat je niet in alles getalenteerd bent. Want dan krijg je het nog erg druk met alles waar je goed in bent. Dus kijk gewoon naar het gedrag en zoek eens uit wat hun motivatie is om dat gedrag te vertonen. Misschien hebben ze een hele goede reden om jou juist te helpen.
Door Laura op 10 februari 2012
Mijn gedachte is de volgende: Oordelen komen vanzelf. Ze zijn ontstaan vanuit opvoeding, opleiding en ervaring. Een oordeel is er al voordat je de kans krijgt om zonder oordeel naar een situatie of persoon te kijken. Ik ben van mening dat oordelen nuttig zijn, zolang je er maar “zonder oordelen” naar kan kijken. Ik bedoel dat je je oordeel laat komen, adem haalt, het van alle kanten bekijkt en uiteindelijk je oordeel bijstelt.
Omarm je oordelen en wees niet bang om ze bij te stellen of los te laten.
Je hebt een prachtig plekje in Mantgum. Je kinderen zijn gezond, vitaal en prachtig. Je hebt een mooie blog geschreven. Ga zo door.
Door ferdinand Aukes op 11 februari 2012
Helemaal waar Laura, oordeel is ook nuttig maar kan ook gevaarlijk zijn zodra je daar zelf in gaat geloven en niet meer kritisch naar je eigen oordeel gaat kijken. Dus regelmatig afstand nemen van je eigen situatie is goed. Dat is ook wat ik er dus mee bedoel. Iedereen oordeelt en dat is prima maar als we maar kritisch naar ons zelf blijven kijken. Oordelen kan je ook verblinden en dat wil ik bewust maken. Dank voor je compliment.