Je kind leider maken van zijn eigen leven

Kinderen opvoeden, is lastig. Want wanneer doe je het goed? Dat is lang niet altijd makkelijk aan te geven. Wat voor het ene kind slecht is, kan voor het andere juist weer goed zijn. In de pure kern gaat het voor hen om één ding: persoonlijk leiderschap over hun leven krijgen. Je kind leider maken van zijn of haar eigen leven dus. Hoe je daarvoor zorgt? In dit blog geef ik je inzicht en tips.

Wat ik sowieso in de huidige maatschappij signaleer is dat jongens soms ontheemd raken van hun vader en daarmee van hun mannelijkheid. Vaders zijn in veel gevallen nooit meer thuis, werken altijd ‘buitenhuis’, waardoor jongeren geen rolmodel hebben om zich aan te spiegelen en te leren hoe ze zich in de maatschappij moeten redden wanneer ze zelfstandig in hun levensonderhoud moeten voorzien. Vaak weten kinderen niet eens precies wat voor werk hun vader doet …

Je vader als rolmodel naar volwassenheid

Vroeger werkten vaders meer thuis of vlak in de buurt in dorp of stad als timmerman, schilder, schoenmaker of winkelier. Kinderen hadden een ander beeld van wat het inhield om te werken en in je levensonderhoud te voorzien. De buren wisten ook wat je vader deed en als zijn kind werd je ook op zijn werk of gedrag aangesproken als dat zo uitkwam. Zo kreeg je ook van anderen dan je moeder een beeld van je vader.

In mijn eigen jeugd zag ik met eigen ogen wat mijn vader deed: hij was boer. Hij was op en rond onze boerderij dagelijks met alle facetten van zijn werk bezig en dat kreeg ik uiteraard ook mee. Niet dat ik daardoor ook boer wilde worden, maar ik kreeg wel mee dat je wat moet doen als je een gezin wilt onderhouden.

Je ziet als kind wat iemand doet en hoe hij op zijn manier voor je zorgt. Hij had passie voor zijn werk en dat vond ik mooi om te zien en mee te maken. Uiteraard heb ook ik mij in mijn pubertijd afgezet tegen mijn ouders. Dat is een natuurlijk proces wat nodig is voor kinderen om zich los te weken/breken van hun ouders omdat ze naar volwassenheid en zelfstandigheid moeten groeien.

De moeder gaat vanuit haar natuur ‘zorgen’

Het is in dat proces ook heel natuurlijk dat de moeder dan juist nog meer gaat zorgen voor haar kind, nog meer beschermen. ‘Popkjen’, noemen we dat op zijn Fries. Dat is een werkwoord van het verkleinde zelfstandig naamwoord poppetje. Vertroetelen is een Nederlands woord wat er op lijkt.

Vaders gaan in die fase als strenge poortwachters de grenzen nog meer controleren. De grenzen van het gedrag, de grenzen van wat volgens hen mag. Ik merk dat het bij mij ook zo werkt. Daarnaast heb je ook nog de invloed van opvoeders uit je omgeving: ouders van andere kinderen, leerkrachten, medewerkers van de kinderopvang. Door hen word je als ouders ook aangesproken op hoever jij de grenzen bij jouw kind stelt.

Ruimte geven het leven te ontdekken

Mijn oplossing is de opvoeding op die manier te doen die bij mij past, die bij ons past. Die volgens mij bij iedereen past. En dat is zorgen voor een goede bedding, van waaruit je je kinderen de ruimte geeft het leven te ontdekken. Hen aanzetten tot zelf nadenken over wat ze doen of willen gaan doen. Feitelijk geef ik hen zoveel mogelijk zelfverantwoordelijkheid en leiderschap over hun eigen leven.

Ik heb hen het boek van Sean Covey gegeven. Dat gaat over wat je aan eigenschappen nodig hebt om in je volwassen leven je passie te bereiken. Als je kind zich daarvan bewust wordt, dan doorloopt het tijdens de pubertijd de onderwijsfase heel anders dan wanneer het nog niet weet waar hij/zij voor leert. Waar al dat leren eigenlijk goed voor is, terwijl er zoveel leukere dingen te doen zijn.

Bij elk kind is het leerproces verschillend

Bij mijn kinderen is het per kind verschillend hoe het wordt opgepakt. Eentje heeft het allemaal al uitgestippeld. Weet precies welke onderwijsrichting ze wil gaan volgen om haar droom in het volwassen leven te kunnen verwezenlijken. Alle onderwijsvakken die binnen dat kader vallen worden met overtuiging gevolgd, maar alles wat niet nodig is, wordt net zo gemakkelijk overgeslagen. Zo blijft er tijd over om ook nog leuke dingen te doen, om ook van het leven te kunnen genieten en het leven te ontdekken.

Je kind leider maken

Het is mooi om te zien hoe iemand op 14-jarige leeftijd al zo bewust kan kiezen, zonder dat het een opgelegde keuze is. Als het vanuit het kind zelf komt, hoef je er als ouders ook niet steeds bovenop te zitten om als strenge portier de grenzen te bewaken. Of om als liefhebbende ouder extra te vertroetelen en te verzorgen zodat het doet wat jij wilt, wat jij denkt dat goed voor hem/haar is. Inmiddels helpt zij anderen om in hun kracht te komen.

Iedereen heeft persoonlijk leiderschap over zijn leven nodig

Mijn andere kind begint zich er nu ook langzamerhand van bewust te worden wat het gevolg van bepaalde keuzes is en waarom het belangrijk – en vooral handig – is bepaalde keuzes wel of niet te maken. Ik weet zeker dat het hem ook gaat lukken, daar heb ik alle vertrouwen in. Iedereen heeft leiderschap over zijn eigen leven nodig. Het gaat erom dat je dat snapt, bij de een gaat dat leerproces sneller dan bij de ander.

Hoe ging dat in jouw pubertijd? Hoe heb jij je het leiderschap over jouw leven aangeleerd? En als je kinderen hebt: hoe doe je dat nu bij jouw kinderen? Laat het me weten, ik ben heel nieuwsgierig!

De link naar het boek van Sean Covey: http://www.innerqi.nl/boekenlijst/leiderschap-boeken-voor-persoonlijke-ontwikkeling/